ช่วงนี้ตอนเช้าๆ ผมมักจะปวดหัวและตัวร้อนผิดปกติ ไม่ใช่ว่าเป็นไข้ แต่เป็นเพราะ “อะไรบางอย่าง” เขาอยากเข้าป่าไปเล่นน้ำ วันนี้ผมก็เลยหยุดงานดื้อๆ แล้วพาเขาเข้าป่า พอดีช่วงปลายน้ำเจอคนเล่นน้ำกันเยอะก็เลยเข้าไปไกลนิดนึงแถวๆต้นน้ำ ซึ่งแถวนั้นมีหมู่บ้านกลางป่าอยู่แห่งนึง พอไปถึงก็เจอของหายากในป่ารามท่คนเฒ่าคนแก่เคยเล่าให้ฟังว่า “ถ้าเอ็งเข้าป่าแล้วเจอต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นขวางลำน้ำ เอ็งอย่าเข้าใกล้ ตรงนั้นมันแรงมาก ไม่งั้นแม่คงคาคงไม่หลีกให้”
พอผมไปเจอก็เลยอยากแกล้งอะไรบางอย่างของผม ก็เลยวางของลงนั่งนั้นดื้อๆซะงั้น สักพักอากาศที่เคยสดใสกลับขุ่นมัว แรงกดอากาศเข้ามารุมผม ทำให้อึดอัดแน่นหน้าอกเหมือนนั่งอยู่ในน้ำ แต่ก็ยังพอทนได้จนเริ่มจะโพล้เพล้ ตะวันใกล้จะตกดิน จู่ๆก็มีเสียงเหมือนอะไรทะเลาะกันในน้ำ เสียงน้ำแตกกระจายรอบๆตัวดังโครมครามไปหมด ในใจตอนนั้นคิดว่าเริ่มวัดกันแล้วเหรอ ก็นั่งรอดูต่อไป เสียงของการวิวาทนั้นยังคงดังต่อเนื่องไปจนถึงมืด สักพักก็หายเงียบไป ตอนนั้นผมรอลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น อีกแป้บเดียวก็มีลมเย็นๆมาปะทะร่างกาย และตัวผมเริ่มหายใจโล่งสะดวก ทำให้รู้ได้ว่าอะไรบางอย่างของผมชนะเขาแล้ว (โดยที่ไม่ต้องลงมือช่วย)
คืนนี้ผมกะว่าจะนอนในป่าตรงจุดนี้ เพื่อแกล้งอะไรบางอย่างของผมคืนบ้าง แต่….ไม่เป็นไปตามคาด เพราะไอ้ผีป่าแก้ลำผมได้ โดยการใช้ มดและแมงต่างๆมารุมกัด จึงทำให้ต้องล่าถอยกลับบ้าน
ฝากไว้ก่อนนะไอ้ผีป่า ไปงวดหน้าจะเอายาฆ่าแมงไปด้วย เราจะได้เห็นดีกัน
